غم ، لحظه های سخت برای همه هست ، فقط نوعش فرق می کنه!
تا آخرین نفس، با امید مبارزه کن، اگر به صدای دم و بازدم عمیقت در سکوت گوش کنی، متوجه میشی که خود نفس کشیدن هم انگار یک جور مبارزه است! زندگی در کمال جدی بودنش مثل یک شوخیه! خوبی زندگی با تمام سختی هاش در اینه که میگذره! و از نظر من بر خلاف باوری که وجود داره : گذشت زمان ، غم رو به طور کامل بر طرف نمی کنه ، بلکه فقط باعث میشه که آدم عادت کنه، باور کنه و با دردها و غم هاش کنار بیاد و حتی گاهی بهشون بخنده! قسمت مثبت قضیه اینه که در هر شرایطی خدا هست و کافیه با تموم وجود دست های قدرتمند خدا رو ببینی، بعد لبریز خواهی شد از آرامش و درک می کنی که تمام امور در دست های قدرتمند خداست و این برای ادامه راه به قلبت اعتماد و توان میده، انگار به کوه تکیه کردی...خدایی که به ماهی ها در اعماق دریا و به مورچه های روی زمین روزی میده، محاله انسان رو با تموم عظمتش رها کنه...
رفیق ، تا آخرین نفس ، مبارزه کن...