شاعر بودن سخت است، چون :
شاعر بودن یعنی با احساسات صد در صدی آدم بودن،
یعنی با هر قطره اشک آدم دیگری دریا دریا گریستن و از کینه آزاد بودن،
یعنی در این دنیای پر از دروغ، کاملا صادق بودن،
شاعر بودن یعنی رفیق قلب های زخمی و خالص بودن،
شاعر بودن یعنی برای شمع ها سوختن و پروانه ای شاد بودن،
شاعر بودن یعنی به سرعت بخشش هر اشتباهی و صاف بودن،
شاعر بودن یعنی بدون لحظه ای لمس نفرت، همیشه عاشق بودن،
شاعر بودن یعنی در راه عشق، شکستن و بی غرور و خاص بودن،
شاعر بودن یعنی درد کشیدن از زخم پای مرغ عشق و لطیف و بساز بودن،
شاعر بودن یعنی در هر شرایطی، سخت و آسان، خدا را شاکر بودن،
شاعر بودن یعنی برای احترام به خواب ناز پرنده ها ساکت بودن،
شاعر بودن یعنی با تمام روحت از تمام بدی ها فارغ بودن،
شاعر بودن یعنی پای عشق تا آخرش، با تمام زجرش، ثابت بودن...