خیلی چیزها در این دنیا باور کردنی نیستند، بلکه باور شکستنی اند! مثل رفیق نیمه راه شدن، مثل سیاست در مقابل صداقت، مثل این که هرچه تلاش کنی باز نتوانی بخوری نان ذاتت! مثل این که دیگران بدون درک شرایط دیگری راحت کارشان شده : قضاوت! مثل بغض های سنگین در گلو مانده و های های شبانه در خلوت و تنهایی هایت! مثل فرار آدم های با احساس به غار و ناپدید شدنشان در نهایت! مثل این که دیگر در لحظه های سختی ، دوست، ندارد هوایت! مثل این که همه فقط به این که راه صد ساله را یک شبه طی کنند، دارند رضایت! مثل این که هر آدمی فکر می کند حق با اوست و برای رفع کدورت پاسخ نمی دهد حتی سلام ات! مثل این که باعث خنده می شوی اگر از عشق و محبت داشته باشی : قصه و روایت! ولی رفیق ، غصه نخور ، بیا و حرف بزن با قلب و احساسات من ، خودم دقیق می شنوم و باور می کنم قلب و لطف و صفایت...