می گویند : اگر به آدم ها زیاد محبت کنی ، می روند! می گویند : باید حواست به اندازه ی محبت کردنت باشد! و من چه می گویم؟ می گویم : رابطه ای که قرار است در آن متر و ترازو دستت بگیری تا مبادا ذره ای از محبتت اسراف شود، دیگر رابطه نیست بلکه معامله است، تجارت است و حرف سود و زیان است و احتیاط!می گویم در هر رابطه ای باید خودت باشی ،من از تظاهر و فریب و نقش بازی کردن، سخت بیزارم، می گویم غرور خوب است ولی نه آن قدر که دیگری بگوید به به عجب مغرورِ سنگینی ولی در مقابلش ، عشق و صمیمیت را از دست بدهی  و آدم ها نتوانند با صداقت به تو نزدیک شوند...مگر قدیمی ها ، متر و ترازو دستشان بود؟ تازه مهر و صفا و عشق و ماندگاری در رابطه هایشان موج می زد...   می گویم آدم اگر آدم باشد با محبت زیاد نه دل زده می شود و نه می رود، حتی دل بسته تر و ماندنی تر می شود و آن که قرار است به خاطر محبت زیاد برود، همان بهتر که برود...من، هرگز متر و ترازو در دست هایم نخواهم گرفت و سرزنش بشوم بهتر از آن است که چون یک نامهربان، زندگی کنم...من ، عاشق محبت کردنم محبت کردن بدونِ احتیاط ، بدونِ ترس ، بدونِ اندازه... می گویم : بدون ترس ، محبت کنید...